Nadia Banna Chahine

ناديا بنّا شاهين


English

“I was a French teacher in Syria, but we left in 1983 and chose to immigrate to Quebec, mainly because of the language. I finally reoriented myself because I didn’t want to start all my education studies. I did a masters in museology at Université de Montréal and I started working in museums. One of my first professional experiences, in the context of the 350ᵗʰ anniversary of the City of Montreal, was a joint project with the Mohawks at Kanesatake and Kahnawake and this experience really touched me, the most significant among the other museum interventions. I was lucky to get in direct contact with them and have a very unusual genuine human relationship. They were proud to share their habits and spirituality, it was really an extraordinary meeting. Gradually, there was this opening and they were intrigued when they learned that I was of Syrian origin. At the time, we didn’t really talk about Syria, not like now. They were amazed to hear about the Syrian culture.

Today, when someone knows I’m Syrian, it’s always the same same questions: What’s happening in your country? When is it going to end? But we have no answers. I’m not sad, but angry that we have destroyed the soul of my country by destroying our heritage.”

- Nadia Banna Chahine

Français

« J’étais enseignante de français en Syrie, mais nous avons quitté en 1983 et avons choisi d’immigrer au Québec principalement pour la langue. Je me suis finalement réorientée parce que je ne voulais pas recommencer toutes mes études en enseignement. J’ai alors fait une maîtrise en muséologie à l’Université de Montréal et j’ai commencé à travailler dans les musées. Une de mes premières expériences professionnelles, dans le cadre du 350e anniversaire de la Ville de Montréal, était un projet commun avec des Mohawks à Kahnawage et Kanehsatake, et cette expérience m’a beaucoup touchée, la plus significative parmi les autres interventions muséales. J’ai eu la chance d’entrer en contact direct et d’avoir un rapport humain très inhabituel. Ils étaient fiers de partager leurs habitudes et leur spiritualité, c’était vraiment une rencontre extraordinaire. Petit à petit, il y a eu cette ouverture et ils étaient intrigués quand ils ont su que j’étais d’origine syrienne. À l’époque, on ne parlait pas vraiment de la Syrie, pas comme maintenant. Ils étaient émerveillés d’entendre parler de la culture syrienne.

Aujourd’hui, quand on sait que je suis syrienne, on pose les mêmes questions: Qu’est-ce qui se passe dans votre pays? Quand est-ce que ça va se terminer? Mais nous n’avons pas de réponses. Je ne suis pas triste, mais en colère qu’on ait détruit et saccagé l’âme de mon pays en détruisant notre patrimoine historique. »

- Nadia Banna Chahine

العربية

”كنت آنسة فرنسي بسوريا، بس تركنا البلد بسنة ١٩٨٣ واخترنا نهاجر لكيبك خصوصاً مشان اللغة. بعدين قررت غيّر إختصاصي لأنو ما كان بدي عيد دراستي بالتدريس. عملت ماجستير إختصاصي بعلم المتاحف بجامعة مونتريال وبلشت اشتغل بالمتاحف. تجربة من تجاربي العملية الأولى كانت مشروع مشترك مع قبائل سكان كندا الأصليين الموهاك بمنطقة الكناواج والكانستاك بمناسبة عيد مدينة مونتريال ال ٣٥٠. وهي الخبرة أثّرت فيني كتير، كانت أكتر خبرة مهمة من بين خبراتي بمجال المتاحف. حالفني الحظ بإنشاء علاقة إنسانيه نادرة. كانوا فخورين وسعيدين بمشاركتن بمعتقداتن الروحية و بعاداتن وتقاليدن، كانت تجربة لاتنسى. مع الوقت، صار في أريَحية بيناتنا، وتفاجئوا وقت عرفوا أني سوريّة. بهداك الوقت ما كنا نحكي كتير عن سوريا، مو متل هلأ. اندهشوا وقت سمعوا عن ثقافة وحضارة سوريا.

هلأ، كل ما واحد عرف أني سوريّة، بيسألوني نفس الأسئلة، شو عم يصير ببلدكن؟ إيمت رح تخلص الحرب؟ بس ماعنا أجوبة. مالي زعلانة، بس غضبانة شلون دمّروا روح بلدي بتخريب معالمها التاريخية.“

ناديا بنّا شاهين -